در اغلب روستاهای ایران هنگام درو در تیر ماه اگر دسته ای از ساقه های گندم بیش از میزان معمول ( بطور غیر طبیعی ) رشد کرده باشند می گویند گندم کاکل زده است . خوشه های گندم باید به هم گره خورده و رو به قبله باشند و یا به طرف خورشید یا روز قرار بگیرندو تعداد خوشه ها از هفت تا کمتر نباشد . معمولا در آخرین روز های آبیاری کشاورز متوجه داشتن یا نداشتن کاکل در مزرعه گندم خود می شود . وقتی هنگام درو فرا می رسد کشاورز مواظب است کاکل را درو نکنند بنابراین موقع دروکاکل را باقی گذاشته و بقیه گندمها را درو می کنند. کشاورزان معتقدند برای بریدن کاکل حتما باید قربانی کنند در غیر این صورت ضررو زیان مالی و جانی به صاحب زمین خواهد رسید و برکت از کشتزار و خرمن آنها خواهد رفت . خون قربانی را روی خوشه های گندم می ریزند و گندمها را می برند و کاملا به خون آغشته می کنند . زارع خوشه های خونی گندم را به دست گرفته به سوی خرمن رهسپار می شود . در طول مسیر نباید با هیچ کس حتی یک کلمه حرف بزند یا جواب سلام بدهد و اصلا نباید به پشت سرش نگاه کند تا به خرمن برسد . در خرمن سعی می کند که خوشه ها را کاملا مخفی کند تا کسی نتواند آنها را پیدا کند .
